****

Uzaktan baktım. Suçsuzluğunu büyüterek aşkla yürüyordu... Sanki yeryüzü yüzüme yürüyordu. El salladım ona... Sanki bir yıldız yürüyordu... Sanki bir gecenin duruşuydu... Ama o durmuyordu!.. Yüzüme doğru yürüyordu!.. Onca yürümeyen, onca bozuk giden, onca darmadağın, onca parçalanmış hayatları birleştirmeye çabalıyorken o yüzüme doğru bir şehir fırlatıyordu... Beyaz ve mavi çizgili Fransa’dan aldığı gömleği ve üzerinde çok rahat duran pantolonuyla adam sonsuz yürüyordu... Sanki bu dünyaya yürümek için gelmişti... Bir kitabın içinden kaçmış gibi, hiçbir şiirde kullanılmamış bir dize gibi, sanki bu dünyada hiç olmayan bir şeymiş gibi yürüyordu!..


,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,06 Ekim 2005 saat 14.00