kırık bir şey işte,,

A şaşkın..

A bre ahmak..

Sen de bir suretsin, benim gibi..

Bir atımlık kan, bir çekimlik nefessin..

Yine de yaralar kibrin seni..

yara/lar....Herkes kendi kaderini yaşarmış.

Ben yaşadıklarımı ve yaşayacaklarımı sadece kendi penceremden sorguluyorum.

Aldığım cevapları ise kağıda döküyorum.

Zamanın birinde bir gün batımında,terasta ki sallanan koltuğumda,kaypak rüzgarların,güçsüz çimenleri yaladığı bir akşam üzeri okuyacağım,,,

keşke tüm bir hayatı bir gün gelip hatırlayacağım diye yaşasa insan,,olmuyor elbet,,,,unutmayı biliyoruz,,,

oysa ki;

Güvercinlerin kanat seslerinden ürküp saklanmamızın üzerinden, dilekler dileyip mum yakmamızın üzerinden, kulağımızı çeken öğretmene içimizden dil çıkarmamızın üzerinden yıllar geçti.

Vapurun güvertesinde simidi paylaşmamız, çayımızı yudumlamamızın üzerinden kaç fırtına, kaç bayram, kaç hasret geçti sayamadım...Unuttum sayamadım, dilim varmadı sayamadım, akıl edip sayamadım.

,,,Doğum günüm kutlu olsun.,,,öpüyorum yanaklarımdan,,,,