Gözleri ateş kaplamaydı.Adamın...
Aşk'a öyle bir can veriyordu ki; ayrılığı bile gölgede bırakıyor.Aşk içinde mahsur kalan kadını açığa çıkarıyordu.
Sakin ve cesur ...her bakışıyla hayatın ,,,,
yağmurlu semtine gidiyordu...
Çay molası vermek, bir ağaca yaslanıp denizi seyretmek istiyordu.
Kötülüğün ve yalanın ormanından kovulan son şövalyeydi.
"çok istersen seni de alır giderim " dedi .Adam...
"İkiyüzlülüğe, kötülük dayanışması’na, önyargının acımasızlığına, her türlü ayak oyunlarına, ruhsuz ve plastik hayatlara, kirletilmiş bu dünyaya artık dayanamıyorum..." dedi. Kadın...
"Kar olmak istiyorum" dedi. Adam...
"Kendim kalmak istiyorum"dedi. Kadın...
Bu çağ, zalimler ve haset edenler çağı değil miydi?..
Kadın’ın yüzünde ısrarla taşıdığı yağmur tanesi, Adam’ın üzerine dökülürken, dünya kendini tekrarlamaktan çok sıkılıyordu...
“Hayatta en önemli şey aşktı ve dünyayı döndüren de oydu...”
Her şeyden geçtiler aşk'ta durdular..................
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder