12 Ocak 2010 Salı

Biterken



Biterken

,,,,,,,,,,,ben başa çıkabilirim ama sen, sen ne yapacaksın?

hiç bir şey almayacağım bu evden. her şeyi olduğu gibi sana bırakarak gideceğim. hatta özel eşyalarımı bile almadan üstümdeki döküntülerle ayrılacağım.
ama lütfen çiçeklere iyi bak!
yazılmış, alınmış yığınlarca notlarım var her biri, bir yerlere sıkıştırılmış. resimler... hatıralar ve kahkalar onları da kaldır bir yerlere lütfen.
ama bizim bi tavan aramız bile yokki!
başlayan herşeyin bittiğini, bunun böyle olduğunu ilk sen söylemiştin. kimbilir belki de ben bunları bilemeyecek kadar çocuktum. korkmuştum sen öyle söylediğinde. içimden sana gülmüştüm sonra. "akıllım hiç bir şey istemediğin sürece bitmez" diye söylenmiştim, ama sesimi sadece kendim duymuştum. sen eşyalarını toparlıyordun. ne kadar özenli topluyordun herşeyi... içindeki düzene hayran olmuştum.
belki de hiçbir şey değişmedi
belki de yine ben koca bir çocuğum......senin kızın:)



1 yorum:

  1. İçinde ne çok şey saklı bu kısacık yazının,evet herkezin bir hikayesi var acısıyla,tatlısıyla hafızalara kazınan,yeterki anarken yeniden içimiz yanmasın...

    Saygılar sevgiler.

    YanıtlaSil